Barbara Tschopp: Złoty Laur Akademii Mistrzów Mowy Polskiej dla Barbary Młynarskiej-Ahrens
Film z XXI Gali Finałowej Akademii Mistrzów Mowy Polskiej w Kielcach 2021 >>
Barbara Ahrens-Młynarska: Fotografia: Tatiana Jachyra, Kielce: Fotografia: Barbara Tschopp
Złoty Laur Akademii Mistrzów Mowy Polskiej
dla Barbary Młynarskiej-Ahrens
„A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają”
Mają, znają i kochają. Kontent wielce byłby Mikołaj Rej, gdyby wiedział, jak o to wielkie Dobro Narodowe dbają: Program Społeczny Mistrz Mowy Polskiej służy już od 2000 roku nagradzaniu najlepszych mówców, którzy do perfekcji opanowali umiejętność posługiwania się staranną, literacką polszczyzną. Kandydatami do tytułu mogą być osoby znane nie tylko w skali ogólnopolskiej czy światowej, lecz również w mniejszych społecznościach lokalnych. Wyboru dokonuje grono ekspertów złożone z wybitnych językoznawców, literaturoznawców i socjologów języka. Swojego laureata wybierają również czytelnicy, internauci i widzowie w ogólnopolskim plebiscycie Vox Populi.
Od 2013 roku wręczany jest także Złoty Laur Akademii Mistrzów Mowy Polskiej.
20 września 2021r. wyróżnienie to otrzymała Nasza Basia Kochana, Nasza Pani Kierowniczka, Barbara Młynarska-Ahrens za propagowanie najlepszych wzorców polszczyzny w Klubie Miłośników Żywego Słowa w Szwajcarii.
Byłam na wielkiej sali Kieleckiego Centrum Kultury, w którym odbywała się XXI Gala Finałowa Programu Społecznego Mistrz Mowy Polskiej. Moja obecność na gali była dla Basi niespodzianką, toteż zaskoczyłam Ją moim prywatnym powitaniem Jej jako kielczanka. Odczuwałam wielką radość i dumę, iż (wprawdzie przez nikogo nie delegowana), reprezentuję wśród publiczności Klub, do którego należę od trzydziestu lat i za który Basia wyróżniona została Złotym Laurem.
Laudatio dla Basi wygłosił członek rady Języka Polskiego PAN, Jerzy Sosnowski. Że się Basi Złoty Laur należy, wynika z faktu, iż «skupili się wokół Niej ludzie, którzy lubią być Polakami, w tym sensie, że lubią mówić po polsku i obcować z polską kulturą i Basia to właśnie im zapewnia» - stwierdził laudator. I poparł swą wypowiedź mową wiązaną, wywodzącą się z cytatu ze znanej książki dla dzieci:
«Wszyscy w długim szli szeregu,
by północny odkryć biegun.
Ale Basia, krok swobodny,
Odkryć biegun szła zachodni.
Odkryć biegun a nie zgubić mowy polskiej -
Tej zasługi odsłoniona dzisiaj miara.
A dodajmy, że Barbara, w cnej Szwajcarii od pół wieka,
Pięknie po niemiecku szprecha,
Nie mieszając słów znad Wisły w zdania, co z Hamburga przyszły.
I wzajemnie, polskie brzmienia w mowę Brechta nic nie zmienia.
Basiu, zatem, o Mistrzyni!
Zaszczyt nam tu dzisiaj czynisz.
Hołdy Ci składają dziś,
Krzyś,
Za nim Królik, potem Miś,
Wszyscy, co się w świat rozpełzli,
Na spotkanie z Tobą zbiegli.»
Dyplom Złotego Lauru Akademii Mistrzów Mowy Polskiej za propagowanie najlepszych wzorców polszczyzny w Szwajcarii, opatrzony licznymi podpisami członków Kapituły, wręczyła Basi Anna Seniuk. Trzykrotnie już goszcząca w Klubie Miłośników Żywego Słowa, przedstawiła Basię kieleckiej publiczności, jako niestrudzoną, profesjonalną menedżerkę. «Ja, jeżdżąc po świecie i odwiedzając ośrodki polonijne, nie spotkałam się z czymś takim, żeby przez 35 lat prowadzić klub, który by trwał, trwał, trwał - opowiadała aktorka – i skupiał wokół siebie tylu wspaniałych Polaków. To już trzecie pokolenie odwiedza Klub Basi». Na poparcie własnej opinii Anna Seniuk zacytowała dwa wpisy do Księgi Pamiątkowej Klubu:
«Z jesieni chłodnej zawieruszki
Wyrwane różdżką dobrej wróżki
W kraj odleciały, w której słynie
Wróżka ta z czarów w starym młynie.
Między innymi ma za betkę
Samej przemienić się w poetkę.
Mnie stąd wysłała wraz z rodaki
W czas utracony jakby taki,
Gdy też poetą byłem trocha.
Rodacy – Basię trzeba kochać!» - Jeremi Przybora
I drugi:
«Basiu, Siostro Kochana
Dwie teorie wolności rządzą się nam srodze.
Jedna – to żyć w harmonii,
Druga – to być w drodze.
Siostro moja kochana i niespolegliwa,
Robisz jedno i drugie – musisz być szczęśliwa!
Jesteś w drodze do celu,
Piękno celu czujesz
I jakoś się nad sobą wcale nie litujesz (dziwne)
Więc mózgów ścieżki gracuj,
Niech wstanie świt blady.
Nie lituj się i pracuj.
Nie ma innej rady.
P.S. A jest w tym coś z dramatu i coś z kabaretu,
Pracować dla Polaków pod niebem Helwetów.
Na pamiątkę pięknego koncertu w Baden, Twój Brat Wojtek Młynarski»
Wzruszona Basia podziękowała Kapitule Mistrzów Mowy Polskiej za przyznanie Jej niezwykłego odznaczenia, które zobowiązuje do dalszej pracy. Wyraziła nadzieję, że podobnie jak w minionych 35-latach działalności Klubu, będzie on i w przyszłości gościł koryfeuszy polskiego słowa. Promowanie polskiej kultury w Szwajcarii było i jest dla Basi logicznym następstwem wychowania w wielopokoleniowym domu, w którym liczył się piękny, polski język, jego kultura i tradycja. Brat Wojtek przestrzegał Ją przed emigraceniem, zbylejaceniem polskigo języka.
Basiu, przyznany Ci Złoty Laur Akademii Mistrzów Mowy Polskiej i my, skupieni wokół Ciebie członkowie Klubu Miłośników Żywego Słowa, jesteśmy żywymi dowodami na to, iż jesteś wierna przesłaniu Twego Brata - Twój i nasz język jest piękny, skrzydlaty – jak życzył Ci tego Wojciech Młynarski.
Barbara Tschopp
Agnieszka Kamińska: Bez ozdób, ale z parą!
Anna Seniuk. Fotografia: Kamil Jellonek.
Para buch, koła w ruch. Ciepłe wrześniowe popołudnie w Odeonie rozpoczęło się z przytupem. Jak przystało na jubileusz! Ale jak się szybko okazało, niepotrzebne były fajerwerki, bo czasem jedno mądre zdanie warte jest więcej niż najbardziej kwieciste przemowy.
Skoro Klub Miłośników Żywego Słowa obchodził swoje 35-lecie, to i gość musiał być wyjątkowy. Na "księżniczkę krwi polskiego teatru", jak Annę Seniuk pięknie nazwała Barbara Ahrens-Młynarska, przyszło nam czekać dwa lata. To był trudny czas dystansu, izolacji i odwołanych wydarzeń kulturalnych. Ale chyba nikt z nas, nawet przez sekundę trwającego dobre dwie godziny występu w Brugg, nie miał wątpliwości, że było warto.
Anna Seniuk zaczęła nietypowo, jak "przelotny wędrowiec", który zawitał do nas tylko na chwilę, robiąc przerwę w podróży. Już od pierwszego momentu wiadomo było, że na scenie może wydarzyć się wszystko. I rzeczywiście - kogo tam nie było! Węgierski filozof literatury Sandor Marai przywitał się z Władysławem Broniewskim. Halina Poświatowska usiadła przy jednym stole z Wisławą Szymborską. A Zbigniew Herbert przechadzał się po łąkach poezji z Tadeuszem Różewiczem.