Agnieszka Kamińska: Bez ozdób, ale z parą!
Anna Seniuk. Fotografia: Kamil Jellonek.
Para buch, koła w ruch. Ciepłe wrześniowe popołudnie w Odeonie rozpoczęło się z przytupem. Jak przystało na jubileusz! Ale jak się szybko okazało, niepotrzebne były fajerwerki, bo czasem jedno mądre zdanie warte jest więcej niż najbardziej kwieciste przemowy.
Skoro Klub Miłośników Żywego Słowa obchodził swoje 35-lecie, to i gość musiał być wyjątkowy. Na "księżniczkę krwi polskiego teatru", jak Annę Seniuk pięknie nazwała Barbara Ahrens-Młynarska, przyszło nam czekać dwa lata. To był trudny czas dystansu, izolacji i odwołanych wydarzeń kulturalnych. Ale chyba nikt z nas, nawet przez sekundę trwającego dobre dwie godziny występu w Brugg, nie miał wątpliwości, że było warto.
Anna Seniuk zaczęła nietypowo, jak "przelotny wędrowiec", który zawitał do nas tylko na chwilę, robiąc przerwę w podróży. Już od pierwszego momentu wiadomo było, że na scenie może wydarzyć się wszystko. I rzeczywiście - kogo tam nie było! Węgierski filozof literatury Sandor Marai przywitał się z Władysławem Broniewskim. Halina Poświatowska usiadła przy jednym stole z Wisławą Szymborską. A Zbigniew Herbert przechadzał się po łąkach poezji z Tadeuszem Różewiczem.